On üç yıl önce bugün vizyona giren Jolly LLB, yapımcılar bir sonraki Jolly filminde baş kahramanı Arshad Warsi’den Akshay Kumar’a değiştirmeye karar vermemiş olsalardı, Munnabhai kadar büyük bir franchise olma potansiyeline sahipti. İş Warsi’den Akshay’a geçtiğinde, Jolly bir avukattan çok bir yalancı oldu.
Jolly LLB, bir iş ailesinin ayrıcalıklı bir soyunun, sarhoşken uyuyan bazı sokak sakinlerini biçtikten sonra hapishaneden gizlice kaçtığı gerçek hayattaki bir vur-kaç vakasına dayanıyordu.
Hayat ve sanat tamamen adil olsaydı, Arshad Warsi film endüstrimizin en büyük yıldızlarından biri olurdu. Vicdanı heyecan verici bir uyanışa uğrayan küçük çaplı bir avukat olan Arshad, küçük kasaba avukatının abartılı doğası için zorlayıcı bir grafik yaratmada bir kez daha mükemmel bir performans sergiliyor. Boman Irani’ye gelince, bu oyuncunun parlaklığının hiçbir anlamı yok. Burada, kötü manipülatif avukat olarak Boman, gözü daraltarak veya dudağı kıvırarak hırlayan bir kötülük ve insan değerini hiçe sayma yaratır.
Ancak favori performans Saurabh Shukla’dan geliyor. Saurabh Shukla, görünüşte tembel, hırpani ve hırpani bir yargıç olarak dava ilerledikçe kendine gelir ve filmin en büyük dersini verir: Görünüşte duygusuz bir Kızılderilinin ahlakını asla baltalamayın.
Jolly LLB, sayısız erdemi olan bir filmdi. Yasal prosedürler bir daha asla eskisi gibi olmayacaktı. Bu, her zaman güvenilir Boman, Saurabh ve fena halde küçümsenen Warsi’nin kusursuz performanslarının yer aldığı, yılların en çılgın, en çılgın, en sanatsal ve düşündürücü mahkeme salonu komedi-dramı. Komedi yeteneği ve şakacı bir dille anlatılan ilham verici bir drama, bu film cesaret ve cesaret göstermekten asla geri kalmıyor.
Keşke yönetmen Subhash Kapoor devam filmi için Warsi ile kalsaydı. Ama sonra Kapoor kendi başını belaya soktu. Franchise sessiz bir ölümle öldü.